Pimp-therapie

14-02-2019

Ik moet eerlijk toegeven, toen ik het avontuur als Mic Mac Madam begon, had ik mijn bedenkingen bij dat pimpen. Want "dat is eigenlijk niets voor mij" en "ik ben daar niet goed in" en zo, weet je wel. Belemmerende overtuigingen, noemt men dat ;-) Maar ik laat mij niet makkelijk afschrikken door het onbekende, dus ik nam het er maar bij en we zouden wel zien.

Enkele gepimpte meubeltjes later kan ik opnieuw iets eerlijk toegeven: ik had het mis! Het blijkt wél iets voor mij te zijn (of toch meer dan oorspronkelijk gedacht) en je kan daar eigenlijk niet "niet goed in zijn". Dingen die je moet hebben om het pimpen tot een goed einde te brengen zijn: het juiste materiaal (check), een beetje goesting (check), liefst ook wat tijd (die moet je maken: check), een snufje creativiteit (tot mijn verbazing: check) en wat geduld kan ook geen kwaad (euhm, work in progress ;-)). 

Maar wat ik eigenlijk het leukste vind aan dat pimpen, is het therapeutisch effect ervan. 

Niet gelogen! Het verplicht je om eens met je handen bezig te zijn in plaats van met je brein (en meestal nog achter je PC-scherm). Er komt ruimte vrij in je hoofd en er is meer zuurstof voor je gedachten. De creativiteit komt op die momenten vanzelf. Het is ook echt deugddoend om zelf iets te creëren en nieuw leven te schenken aan een meubel dat anders misschien ten dode was opgeschreven. Dat het voor onze toekomstige ouders meestal ook nog een pronkstuk wordt op hun geboortelijst, maakt het helemaal af!

Dus ja, ik ben bekeerd. 

Daar waar ik vroeger dacht "Wie zijn die zotten die tijd hebben om meubels op te knappen?", denk ik nu "Misschien doe ik het voor onszelf ook wel eens". 

Yep, ik ben zelf die zot geworden! Merci hé, Mic Mac! Gelukkig doet zot zijn geen zeer ;-)


Céline, Mic Mac Madam Gent