van 'mijn Mic Mac Madam' naar mijn collega

Jonge dertigers zijnde, proberen we duurzaam te leven, want onze planeet verdient wel wat aandacht. En ja, van het eerste moment we over Mic Mac Minuscule in de krant lazen, waren we overtuigd! Alleen... de komst van ons kleintje liep niet van een leien dakje. Maar we wisten het zeker, als dat kindje er zou komen, zou het een tweedehands geboortelijstje bij Mic Mac Minuscule krijgen. En hoewel ik soms moeilijk kan kiezen en beslissen, daar was eigenlijk helemaal geen twijfel over!

Een flink eind later, nog een beetje overspoeld door ongeloof, werden we klant. Ons kleintje was eindelijk onderweg... Lise, de madam uit Brugge die voor ons alles bijeen zou zoeken, kwam op een avond bij ons langs om de lijst samen te stellen. 

Best gezellig, het persoonlijk contact vonden we absoluut een meerwaarde!

Maar dan, o wee, ik moest het uit handen geven. Lise zou voor mij op zoek gaan. Eigenlijk best ook leuk: ik had tijd zat om ondertussen wikkeldekentjes, knuffeldoekjes, doopsuiker,... in elkaar te flansen. Met het ophaalmoment bleek al snel dat Lise onze stijl en smaak goed had ingeschat. We troffen alleen maar mooie spulletjes aan. Ik weet nog dat ik Lise toen 'verklapte' dat 'Mic Mac Madam' ook wel op mijn lijstje van droomjobs stond. En daar is de bal aan het rollen gegaan... Ons kleintje moest begot nog geboren worden.

Ondertussen is Lise mijn collega en rijden we samen naar meetings (Coronagewijs lukt dat helaas even niet), pikken we spulletjes in eigen buurt voor elkaar op, zijn we mekaars redder in nood bij een dringend zoekertje, gaan we bij elkaar ten rade voor 1 of andere 'tante Kaat raad',... Kortom, ruggensteunen we elkaar bij problemen, net zoals alle Mic Mac Madammen dat trouwens voor elkaar doen. En daarnaast zijn we gewoon ook jonge mama's met een drukke, maar fantastische job die even graag eens bijkletsen over van alles en nog wel wat.

En zo werd mijn 'Mic Mac Madam' mijn collega, of werd ik, de Mic Mac klant, Mic Mac Madam met nog steeds dezelfde overtuiging. Bart Peeters scheef er een liedje over: 'soms droom ik wel eens dat de puzzel past...'. Heerlijk toch?!

Tine, Mic Mac Madam Oostende